martes, 23 de octubre de 2012
DIME ALGO Y LO OLVIDARÉ, ENSEÑAME ALGO Y LO RECORDARÉ
EXPERIMENTO DE ROBERT ROSENTHAL
EGILEA: Egoitz Txurruka
TALDEA: 46-02
HAUSNARKETA
Irakurri dudan artikulu hau oso onteresgarria iruditu zait eta gogoeta sakon bat egitera bultzatzen nau.
Bertan Wilhelm von Osten matematikako irakaslea bere zaldia alemaniako erakustaldi desberdinetara
eramaten hasi zen, galdera aritmetiko bai alfabetikoak erantzuteko gaitasuna zuelarik.
Esperimentu honetan, Oscar Pfungst psikologoaren galderetan Carl stumpf irakaslearen laguntzarekin,
zaldiak begiak estalita eduki zituen eta laster argi geratu zen ondo erantzuteko 2 gauza ezinbestekoak zirela, batetik begi harremana galdera egiten zuenarekin edukitzea eta bestetik galdera egiten zionak erantzuna jakitea.
Eta esperimentu hau irakasleei egingo bagenio?
Hau da, ikasleekiko aurreiritzirik ez balukete, nola jardungo zuten ipinitako espektatibek etorkizuna
baldintzatu eta ondorioztatu egin dezakeela kontuan izanez? Rosenthal irakasleak Lenore Jacobson-en laguntzarekin hurrengoa frogatu zuten:
- Irakasleek ikasle bat ona bazen pentsatzen bazuten, ikasle horri irrifar gehiago egiten zioten, begietara
denbora gehiagoz begiratzen zioten, ez zitzaien axola beraien erantzunak onak ala txarrak baziren,
zerbait ondo egiten bazuten besteei baino indar gehiagorekin zoriontzen zuten...
Hau da, irakasleei ikasle batzuen informazio oso ona emanez gero, haien portaera ikasleekiko askoz ere
onagoa izango zen, ikasle hauen arrakasta probabilitatea handiagoa izanez.
Nire ustez, ikasleen emaitzak orokorrean hobeagoak izango ziren, irakasleak guztiak modu berdintsu
eta justuago batean tratatuko lituzketelako eta honen ondorioz emaitza akademikoak eta harreman
afektiboak positiboagoak izango ziren, ikasleen errendimendua handiago izanez.
Ondorioz, ikasle guztietan sinistu beharko genuke inolako etiketarik jarri gabe eta espektatibak
alde batera utziz. Irakasleentzat zaila izan behar du ikasle batzuekin hurbiltasun edo konplizitate gehiago daukatelako, baina hori da irakasle on baten ezaugarri garrantzitsuenetariko bat, ikasle guztiak modu berdintsu eta neutral batean tratatzen jakitea.
Finlandiako Hezkuntza Sistema
SISTEMA EDUCATIVO EN FINLANDIA
Finlandia herrialdean hezkuntza sistemak duen garrantzia, Espainian duen garrantziarekin alderatuz bestelakoa da.Finlandia da munduan hezkuntza sistemarik inportanteena. Zergatik? Bideoa azaltzen gaitu
jueves, 18 de octubre de 2012
"Experimento de Robert Rosenthal."
Egilea: Ane Lizarraga Begiristain
Taldea: 46-02
HAUSNARGAI:
"Experimento de Robert Rosenthal."
Irakurri berri dugun artikulua kontutan hartzen badugu, bertan agertzen zaiguna, irakaskuntzan birritan azaltzen den gai bati lotu dakioke. Robert Rosenthal-ek bere zaldiarekin egiten duen esperimentuaren harira, Oskar Pfungst psikologoak ez zuen batere argi ikusten zaldiak izan zitzazkeen doai miragarri horiek egiazkoak izan zitezkeen hala ez. Beraz, galderen aurrean zaldiari begiak estali zizkion, eta honela psikologoak frogatu ahal izan zuen, zaldi horren doaiak ikusmenean eta ikusten zuenak eragiten zizkion sentsazioen eraginez zirela.
Zaldiari eginiko froga, irakasleei egin ezean, hau da, irakasleek aurreiritzirik gabe jokatuko balute, posible litzateke ikasleen errendimendua askoz hobea izatea. Nolatan? Hitz bakarra dago, MOTIBAZIOA, ikasle guztiei motibazio berbera ematea.
Badakigu, aurreiritziak alde batera uztea oso zaila dela, edota ikasle bat begitan izatea eta gainontzekoak ez. Irakasleak ere pertsonak dira eta pertsonak eta gizakiak diren momentutik, sozializazioa ematen da ikrakasle eta ikasleen artean. Beraz irakaslea izateak, alor pertsonalak eragitea dakar eta saihestezina da ikasle batzuekiko egon daitekeen konplizitatea.
Nire esperientziari dagokionez, iraksaleari konplizitatea sorrarazten dion ikaslea, normalean ikasle fina izaten da. Orain bai, zerk eragiten du zerk? Ikasle fina izateak, irakasleak konplizitatea erakustea dakar? Hala, irakasleak konplizitatea erakusteak, ikasle ona izatea dakar?
Nik uste biak elkarrekin doazela. Azken finean, irakasleak ikaslearengan motibazioa sortzen badu edo motibatzera iristen bada, ikasleak ikasgai horretan esfortzu gehiago egingo ditu. Gerta liteke ere, ikaslea, irakaslearen konplizitate hori onartu nahi ez izatea, eta ondorioz irakaslearenganako ukazio bat egotea. Orduan bai, ikasleak ez du gustora ikasiko ikasgai hori, eta beraz gaizki joango zaio ikagaian. Azkenik, bada egon daiteken beste egoera bat. Irakasleak aurreko urteetatik ikaslea ezagutzea, eta ikasle nahiko traketsa dela jakitea. Orduan, askotan, irakasleek ez dute era profesional batean jokatzen eta motibatu beharrean, amore ematen dute horrelako ikasleekin.
Ondorioz, irakasleek segun eta ze ikasle mota den, modu batean edo bestean jokatzen dutela pentsatzen dut. Hori bai, motibazioa bien arteko elkarrekintzaz sustatzen da, ikasle eta irakasleen artekoaz. Batetik, Irakasleak erakusteko gogoak izan behar ditu eta aldi berean ikaslea gai horretan motibatu hala izateko gai izan behar da. Bestetik, ikaslea ikasteko prest egon behar du.
Taldea: 46-02
HAUSNARGAI:
"Experimento de Robert Rosenthal."
Irakurri berri dugun artikulua kontutan hartzen badugu, bertan agertzen zaiguna, irakaskuntzan birritan azaltzen den gai bati lotu dakioke. Robert Rosenthal-ek bere zaldiarekin egiten duen esperimentuaren harira, Oskar Pfungst psikologoak ez zuen batere argi ikusten zaldiak izan zitzazkeen doai miragarri horiek egiazkoak izan zitezkeen hala ez. Beraz, galderen aurrean zaldiari begiak estali zizkion, eta honela psikologoak frogatu ahal izan zuen, zaldi horren doaiak ikusmenean eta ikusten zuenak eragiten zizkion sentsazioen eraginez zirela.
Zaldiari eginiko froga, irakasleei egin ezean, hau da, irakasleek aurreiritzirik gabe jokatuko balute, posible litzateke ikasleen errendimendua askoz hobea izatea. Nolatan? Hitz bakarra dago, MOTIBAZIOA, ikasle guztiei motibazio berbera ematea.
Badakigu, aurreiritziak alde batera uztea oso zaila dela, edota ikasle bat begitan izatea eta gainontzekoak ez. Irakasleak ere pertsonak dira eta pertsonak eta gizakiak diren momentutik, sozializazioa ematen da ikrakasle eta ikasleen artean. Beraz irakaslea izateak, alor pertsonalak eragitea dakar eta saihestezina da ikasle batzuekiko egon daitekeen konplizitatea.
Nire esperientziari dagokionez, iraksaleari konplizitatea sorrarazten dion ikaslea, normalean ikasle fina izaten da. Orain bai, zerk eragiten du zerk? Ikasle fina izateak, irakasleak konplizitatea erakustea dakar? Hala, irakasleak konplizitatea erakusteak, ikasle ona izatea dakar?
Nik uste biak elkarrekin doazela. Azken finean, irakasleak ikaslearengan motibazioa sortzen badu edo motibatzera iristen bada, ikasleak ikasgai horretan esfortzu gehiago egingo ditu. Gerta liteke ere, ikaslea, irakaslearen konplizitate hori onartu nahi ez izatea, eta ondorioz irakaslearenganako ukazio bat egotea. Orduan bai, ikasleak ez du gustora ikasiko ikasgai hori, eta beraz gaizki joango zaio ikagaian. Azkenik, bada egon daiteken beste egoera bat. Irakasleak aurreko urteetatik ikaslea ezagutzea, eta ikasle nahiko traketsa dela jakitea. Orduan, askotan, irakasleek ez dute era profesional batean jokatzen eta motibatu beharrean, amore ematen dute horrelako ikasleekin.
Ondorioz, irakasleek segun eta ze ikasle mota den, modu batean edo bestean jokatzen dutela pentsatzen dut. Hori bai, motibazioa bien arteko elkarrekintzaz sustatzen da, ikasle eta irakasleen artekoaz. Batetik, Irakasleak erakusteko gogoak izan behar ditu eta aldi berean ikaslea gai horretan motibatu hala izateko gai izan behar da. Bestetik, ikaslea ikasteko prest egon behar du.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)